දා බිඳු..

නලල් තලයේහි

රැඳුණු

දා බිඳු..

පුසුඹ දෙයි

නුඹ

මලක මෙන්

මෘදු..

රැකගනු නියා

මා මව්,
නැගු හඩෙහි තද බවට
අවදි විය නුඹ සමඟ
වියළි උන් තවත්
සුවහසක් 
දා බිඳු...
ඔප දැමු දියමන්තියක්
සේ දිලෙයි ඔබ​
රටක් වටින​
අමිල වු....
රූරා ගොස්
නුඹ,
සිප ගත් කල​
මා මිහි මව​
දැනෙන්නට ඇති
ඇයට
සිහිලස​,
මුරුගසන් වරුසා
දහසකින් නොලැබෙන​.....!!!!

‍‍‍ප්‍රථිඵලය නුඹම​

විය​,

දහසක් මිනිසුන්ගේ

කදුළු හා
එක් වුන​...!!!

අපුරුව​

චිත්ත , පරිචිත්ත

ඥාන , අවිඥාන

සැඟවුණ සංකල්ප

මිනිස් යටි සිතක....

කැප , අකැප

පිරුණු

යටි සිතෙහි ලස්සන,

උඩු සිතින් ඔබ 

වෙන්ව ගන්නට..

හොදම මඟ නම්,

ව්‍යංගයමැයි

පරසිඳු බව තුල

නැති

අපුරුව පිරුණ....

මිනිස් වල්කම සපිරි

යටි සිත..

මනස්කාන්තව අඹනු රිසි නුඹ

ව්‍යංගයමැයි

මෘදු , සිහිලැල් මැට්ට

අපුරුව පිරුණ.....!!!

නුඹය සැපත..

ඒ ස්පර්ශය තුල​,

ආශ්වාද බොහෝය​...

හමුවු බොහෝ තැන්

ර​‍‍‍‍ම්‍ය,සුරම්‍ය,සුබ​

විය හැක සැප පිරුණු...

විසිතුරු,මිතුරු

පියකරු වුවත්

සැම​....

නොවටියි , නොවටියි

නුඹ මෙන් නොවටියි මට....!

රළු , පරළු , කර්කශ

වුවත් මේ

පොළව​...

දුවිලි පිරුණු සුළඟත්

සැපතකි මට 

ඉන් හමන​....

අහස් කුස සරා

මාළිගා තැනුවත් 

මම​..,
මගේ මරණයත් 

සිප ගනී

නුඹ,

මගේ ගම​...!!!